Mirko Popov
Unë jam kozmonaut anija ime fluturon nëpër kozmos planetin rozë po e kërkon. Nga një galaktikë , te tjetra perëndoj, por tani për tani, atë nuk po e takoj. Kozmosi është enorm, zemra më rreh fort, vetëm gropën e tmerrshme të zezë, të mos e takoj. Gjëra të çuditshme takoj, kjo nuk më pengon, por nga planeti im, akoma jam larg. Në planetin rozë, një lule rozë lulëzon një insekt rozë në ajër fluturon. Bari ka të njëjtën ngjyrë nuk ka shpirt të hidhëruar, ka fruta rozë, të freskëta dhe aromatike. Torta dhe biskota, krem të ëmbël rozë, provon dhe mbetesh në vend pa fjalë! Aty gjithçka është rozë, vetëm qielli është i bardhë, me yje të vegjël rozë, është i mbuluar i tëri. Diej, yje dhe planetë, kam hartën e vet, mungon vetëm një pikë, topth ngjyrë rozë. Ta gjej, ta përqafoj, është misioni im, planetin e vogël, rrethkën ngjyrë rozë. Kozmosi ndonjëherë është i vetmuar dhe i ftohtë, por mbaj drejtim fort, dhe pothuajse jam zgjuar. Me të mirën i mirë, me të keqen me mençuri, mendja në kokë, shoku më i mirë. Fuqitë e këqija më përgjojnë jashtë më dëbojnë, por asgjë nuk mund të më bëjnë unë kam lindur kozmonaut.
Ilustrimet: Nita Muça
Shqipëroi: Jordana Shemko
Planeti rozë
е-Списание „Чудна шума“ 